Çalışmak İstiyor Muyuz?

Epeydir aklımı kurcalayan bir soru, millet olarak çalışmak istiyor muyuz yoksa işsizlik, kötü işveren, ağır çalışma şartları bize bahane mi oluyor? Elbette bu faktörler de etkili; sigortasız çalışmaya zorlama, ağır mesai saatleri, düzenli verilmeyen ücret. Duyduğumuz ve göz ardı edemeyeceğimiz etkenler.

Ancak iş aramak yerine evde oturmayı tercih edenler, mülakata çağrılmasına rağmen gelmeyenler, sudan sebeple istifa etme lüksünü hemen kullananlar, kariyer için beklemeye tahammülü olmayanlar... Ya da geçim derdinde olup, bu durumdan şikayet etmesine rağmen eşinin çalışmasına izin vermeyen erkekler aklıma geliyor. İşgücümüzün verimliliği ayrıca tartışılabilir ancak çalışmaya gönüllük noktasında da isteksiziz.

Milliyet gazetesinde şöyle haber var, sanki benim endişelerime paralel:

Avrupa Birliği (AB) ortalaması yüzde 65,4 olan işgücüne katılım
oranında Türkiye yüzde 45,8’le Avrupa ülkeleri arasında son sırada yer
aldı. AB istatistik kurumu Eurostat’ın verilerine göre geçen yıl sonunda
Türkiye’de 15–64 yaş grubunda işgücüne katılım oranı erkeklerde yüzde 68 ve
kadınlarda yüzde 23.8 düzeyinde gerçekleşti. İşgücüne katılım oranlarının AB
ortalaması erkeklerde yüzde 72,5 ve kadınlarda yüzde 58,3 olarak hesaplandı.
İşgücüne katılımda AB ve Türkiye arasındaki en büyük fark, 55–64 yaş grubunda
kaydedildi. Bu yaş gurubunda Türkiye’de erkeklerin yüzde 43’ü ve kadınların
yüzde 16,5’i işgücüne katılırken söz konusu oranlar AB’de erkekler için yüzde
53.9 ve kadınlar için yüzde 36 seviyesinde çıktı.